22 yıl sonra yepyeni bir albümle geri dönen Slowdive geçtiğimiz hafta başında yayımladığı ilk şarkısı "Star Roving"e shoegaze penceresinden bakalım.
1995'te yayımladığı "Pygmalion" albümünden sonra dağılma kararı alan Slowdive projesi 19 yıl sonra yeniden canlandırılmış, bir dizi turne sonrası stüdyoya girmiş ve yeni albümünü tamamlamıştı. Beklentiler ne yöndeydi, neden hayal kırıklıkları yaşandı, neden birtakım benzetmeler yapıldı ve Slowdive neden böyle bir şarkı yaptı, bunları ele alacağım.
Öncelikle ilk EP albümünden "Pygmalion"a kadarki süreçte Slowdive'da ciddi değişimler yaşandı. The Velvet Underground'dan bohem pop sözleri, The Stooges'tan noise soundları, Brian Eno'dan dalgalı ambientları, Cocteau Twins'ten dream soundları ve Siouxsie And The Banshees'in "Slowdive" şarkısından öykünerek 1989'dan Reading'de kurulan Slowdive 1990'da ilk kısaçalar albümü "Slowdive EP" ile çok iyi bir başlangıç yapmış, yüksek notlar almıştı. Britanya'da shoegaze rüzgarları yeni yeni esmeye başlamışken Slowdive'dan gelen bol noise gitarlı gürültünün bu en güzel hâlini bir sonraki yıl "Holding Our Breath EP" albümü takip etti. Noise, ambient ve dream pop öğelerin birleştiği bu kısaçalardan sonra "Morningrise" EP'sini yayımlayan grup debut stüdyo albümü "Just For A Day"in anatomisini çizmişti. "Catch The Breeze", "Slowdive", "Morningrise", "She Calls", "Shine", "Golden Hair"... Bu kadar yoğun ambient gitarın, melankolik sözlerin, düşsel melodilerin literatürde pek bir karşılığı yoktu. 1991 yılında Creation Records etiketiyle yayımlanan "Just For A Day" maalesef dönemin müzik otoriteleri tarafından kötümser yorumlar ve düşük puanlar aldı. Bir masterpiece albüm olan "Just For A Day"in bu denli gözden düşürülmesinin nedeni diğer shoegaze gruplarının çok çok ötesinde bir melankoliyle ortaya koyduğu müziktir. Bunda hiç kuşkusuz Neil Halstead'in yoğun marijuana kullanmasının etkisi büyüktü. "Just For A Day" akabinde ayrılan Neil ve Rachel ikilisi "Souvlaki" albümünü Slowdive çizgisinden çıkarak daha soft, daha indie tarzla aşk ve ayrılık temalı şarkıların da olması nedeniyle "Souvlaki" Slowdive'ın kuşkusuz en sevilen, çok satılan ikonik albümü oldu. "Souvlaki" Slowdive'ın kirli gitarı bırakıp daha temiz bir sound yaratarak ortaya koyduğu bir albümdü. Bir sonraki ve son albüm "Pygmalion" ise tamamen Neil Halstead'in içsel bunalımlarının bir tezahürü olarak daha deneysel, yoğun melankolik, biraz elektronik, sadcore diyebileceğimiz bir albümdü. Slowdive'dan sonra kurulan Mojave 3, ardından Neil Halstead ve Rachel Goswell'in solo projeleri, Monster Movie, Black Hearted Brother projeleri Slowdive üyelerinin nereye doğru yol aldığının bir göstergesiydi. Son olarak her ne kadar farklı bir proje de olsa Minor Victories aslında Slowdive'ın geleceği açısından bir öngörüydü.
1995'ten bu yana tam 22 yıl geçmiş, müzikte birçok şey değişmiş, elektronik öğeler tüm janrları istila etmiş, enstrümanlar geliştirilmiş, seslerin kalitesi artmış, shoegaze'e yeni perspektifler eklenmiş. Dahası grup üyeleri bunca zaman sonra bu değişen müziğin etkisinde farklı tatlar ve arayışlar içerisine girmiş: o dönemin psikolojisi, enerjisi, altyapısı, trendi bambaşkayken yaratılan müziğin bugünün şartlarında yaratılan müzikten çok daha farklı olması son derece beklendik bir hareketti. "Star Roving" hakkında yazılan olumsuz eleştiriler genelde şarkının eski Slowdive ile kıyaslanmasında dolayı ortaya çıktığı aşikardır. Burada iki farklı görüşe de değinmek yararlı olacak. Öncelikle olumsuz eleştirilere bir göz atalım. Şarkının çok hızlı olduğunu, ambient, distorsiyon ve noise öğelerin olmadığı ya da çok az kullanıldığı ve ses kalitesinin çok yüksek olduğu belirtiliyor. Aynı fikirdeyim. Slowdive'ın bu yeni tarzına alışmak kolay olmayacaktır muhtemelen. Fakat Slowdive'ı hangi albümüyle kıyaslıyoruz? "Just For A Day" ile "Souvlaki" arasında yalnızca 2 yıl olmasına rağmen müzikal olarak çok fazla fark vardı. "Just For A Day" ile "Pygmalion" arasında 4 yıl vardı ancak aralarında hiçbir benzerlik yoktu. Slowdive ilk EP albümünü yayımladığı günden bu yana tam 27 yıl geçmiş. Değişen çok şey vardı. Bunları gözardı etmek büyük hata olur. Keza shoegaze ve indie jenerasyonu çok hızlı yaşayan kayıp bir dönemin gençleriydi. Bu konuda Slowdive'a haksızlık edildiğini düşünüyorum. Başlangıçta çok farklı gelebilir, alışmak zaman alabilir ancak Slowdive'ın -demo kayıtları da dahil- tek bir şarkısı yok ki bağrımıza basmayalım.
İkinci görüş ise tam da bu anlattıklarıma karşı bir itiraz. Kendince çok haklı ve yerinde bir itiraz üstelik. My Bloody Valentine "Loveless"tan tam 22 yıl sonra yayımladığı masterpiece niteliğindeki "m b v" albümünde o bildiğimiz ağır noise, distorsiyon ve feedback'lerden vazgeçmemiş, yine en iyi haliyle gerçek bir shoegaze dersi vermişti. Burada My Bloody Valentine fanlarının haklı gururunu paylaşmakla beraber Slowdive'ın da kendi çizgisini koruyabileceğini söyleyebiliriz. Fakat bir dakika! Slowdive zaten tam da bu değil miydi? Değişerek ortaya farklı güzellikler koyan, elektronik bile yapsa yine de kendini sevdiren, Cocteau Twins'ten sonra tüm zamanların en iyi dream pop grubunun yaptığı hangi iş kötü olabilirdi ki?
Shoegaze The Jesus And Mary Chain, Cocteau Twins tarafından temelleri atılmış, My Bloody Valentine tarafından yaratılmış, Slowdive, Ride, Lush gibi gruplar tarafından yeni perspektifler kazanmış çok zor bir müzik türüdür. Kitlesi son derece sadık olsa da bu tarzı icra eden gruplardan aynı istikrarı beklemek bencilce olur. Bekleyelim ve yeni Slowdive şarkıları gelene dek "Star Roving"i daha fazla dinleyelim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder