Britanya'da shoegaze rüzgarlarının estiği bir dönemde İspanya'da Mario Silvania ve Cocó Ciëlo tarafından kurulan Silvania hak ettiği değeri görmeyip kayıp giden birçok independent gruptan biriydi.
80'lerin ortasında Cocteau Twins ve The Jesus And Mary Chain shoegaze'in ana hatlarını belirlerken erken dönem 90'lara geldiğimizde My Bloody Valentine, Ride, Slowdive gibi shoegaze müziğin kilometre taşları, yoğun noise öğeler, distorsiyonlar, reverbler, feedbackler, ambientlar, ürkek bir vokal ve esnek şarkı sözleriyle shoegaze'in son hâlini formalize etmişlerdi. Tam da bu dönemde, 1990 yılında My Bloody Valentine, Cocteau Twins ve Brian Eno gibi isimlerden ilham alan Perulu Mario Silvania ve Cocó Ciëlo ikilisi shoegaze'in çok yabancı olduğu bir ülkede Silvania'yı kurdular. 1992'de dört şarkılık ilk EP albümü "Miel Nube Hiel"i çıkardıktan bir sonraki yıl ilk LP albümü olan "En Cielo de Océano"yu Elefant Records etiketiyle piyasa sürdüler. Bol ambientlı, reverblü gitarlarla, soyut bir vokalle Slowdive'ı anımsatan Silvania "Sé Girasol", "Amor Imposible (Belking's Cover)", "El Alba Es Un Ala" ve "Un Bosque En La Memoria" gibi şarkılarıyla Britanyalı shoegazerların birçoğundan daha başarılıydı. Ancak 94'te çıkardıkları "Paisaje III" albümünde birtakım bozulmalar başladı. Yine ambient ve dream pop öğeler var ancak electronic melodiler ve rahatsız edici bir ritim şarkılara eşlik etmeye başlıyor. Ve bozulma her yeni albümde daha fazla artıyor. Her yıl üst üste yeni bir albüm yayımlayan ikili artık electronic hatta dub bir grup haline geldikten sonra 98'de altıncı ve son albümleri olan "Compo De Espirales Arboles Secuencias Posibles"i yayımlayarak ortadan kayboldular.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder